Ανακοίνωση για την παράσταση διαμαρτυρίας στο ΕΚΒ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

του σωματείου συμβασιούχων εργαζομένων σε ΝΠΙΔ

ΕΚΒ: ΑΠΟΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ, ΠΑΡΟΝ ΣΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

Την Τετάρτη 25/09 το σωματείο συμβασιούχων εργαζομένων σε ΝΠΙΔ είχε προγραμματίσει παράσταση διαμαρτυρίας στο ΕΚΒ, για την πλέον των 5 μηνών καθυστέρηση αποπληρωμής των συμβασιούχων που εργάστηκαν από το Νοέμβρη του 2012 έως και το Μάιο του 2013 στο πρόγραμμα «κοινωφελούς εργασίας».  Εκείνοι όμως που υπέγραφαν ως εργοδότες τη σύμβαση εργασίας μας, δηλαδή ο πρόεδρος του ΕΚΒ, απουσίαζαν. Για τη στάση τους, αυτή δεν αξίζει καν σχολιασμός. Απ’ ότι φαίνεται, προτίμησαν να κρυφτούν στα «λαγούμια» της κυβερνητικής και εργοδοτικής τους ντροπής, από το να αντιμετωπίσουν και να δώσουν μια πειστική και τίμια απάντηση σε εκατοντάδες απλήρωτους εργαζόμενους. Παραθέτουμε όμως το δικό μας «απουσιολόγιο» του ΕΚΒ που αναδεικνύει πλήρως τη «γύμνια» του :

• Απόν, στον αγώνα που δίνει μια μεγάλη πλειοψηφία συναδέλφων μας, ενάντια στην απλήρωτη εργασία, σε αντιπαράθεση με την πλήρη καταπάτηση των εργατικών κατακτήσεων, από τους πρώτους μήνες που βρέθηκε στις προσωρινές θέσεις εργασίας της.
• Παρόν, στην εκστρατεία της κυβέρνησης για επιβολή του καθεστώτος της απλήρωτης εργασίας, της αντικατάστασης της μόνιμης και σταθερής εργασίας με ολιγόμηνες συμβάσεις, του τσακίσματος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και συνολικά της εμπέδωσης από την εργαζόμενη πλειοψηφία του εργασιακού μεσαίωνα ως κανόνα ή ακόμα χειρότερα ως «εθνική ανάγκη».
• Απόν, από το θεσμικό, στοιχειώδες και τυπικό του καθήκον, να «φέρει τα πάνω κάτω» για οποιονδήποτε εργαζόμενο μένει έστω και μια ημέρα απλήρωτος, πολύ περισσότερο, όταν αυτοί οι εργαζόμενοι είναι μερικές εκατοντάδες… Δεν γίνεται όμως να φορά και τη «φανέλα» των εργατικών διεκδικήσεων και του εργοδότη και του κοινωνικού εταίρου και προφανώς προτίμησε τη δεύτερη που είναι και πιο «κυριλέ» και μπορεί να κυκλοφορεί και στα κυβερνητικά σαλόνια.  
• Παρόν, στην προσπάθεια τσακίσματος οποιουδήποτε εργατικού σκιρτήματος στα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» και όχι μόνο…, σε συνεργασία και σύμπλευση με όλο τον κυβερνητικό μηχανισμό της περιοχής (δημάρχους, κυβερνητικά στελέχη, επιλεγμένες δημοσιογραφικές «πένες»).

Αν νομίζουν πως με τη μεθοδολογία τους μας τσακίζουν το ηθικό είναι βαθιά γελασμένοι. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να χαλάνε τη «μόστρα» τους στους κομματικούς μηχανισμούς που θέλουν να πιστεύουν, ή θέλουν να πιστέψουμε εμείς πως αυτό είναι το εργατικό κίνημα. Έχουμε απόλυτη συνείδηση πως δίνουμε μια μάχη που ξεπούλησαν εκείνοι που σήμερα υπογράφουν ως εργοδότες. Ξεφτίλισαν και χαντάκωσαν τις εργατικές κατακτήσεις. Αγώνες όμως σαν και τους δικούς μας είναι το μέλλον. Αγώνες που θα ξανασηκώσουν στις πλάτες τους το βάρος της αναμέτρησης με την εργοδοσία και την κυρίαρχη πολιτική, όχι για έναν καλύτερο συμβιβασμό, αλλά για να νικήσουν. Από αυτή τη σκοπιά το σωματείο μας δε θα πάψει να διεκδικεί με κάθε μέσο, αυτά που βάναυσα στερούνται από τους συναδέλφους μας, παλεύοντας ταυτόχρονα  για μόνιμη και σταθερή εργασία, μισθούς που να ανταποκρίνονται στις κοινωνικές ανάγκες και εργασία έξω από τα όρια της άμισθης ή μισθωτής σκλαβιάς.      

σωματείο συμβασιούχων εργαζομένων σε ΝΠΙΔ

Παράσταση διαμαρτυρίας στο Εργατικό Κέντρο Βόλου, την Τετάρτη 25/09 στις 11:00.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πόσο ακόμα; Πόσο ακόμα θα «τσαλακώνετε» την αξιοπρέπειά μας; Πόσο ακόμα πρέπει να περιμένει ένας εργαζόμενος για να εξοφληθεί για την εργασία του; Πόσο ακόμα οι γραφειοκράτες του ΕΚΒ και του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, που με τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» απέκτησαν και έναν ακόμη ντροπιαστικό τίτλο, γινόμενοι εργοδότες, θα μας κοροϊδεύουν; Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που εκφράζει μια μεγάλη πλειοψηφία εργαζόμενων που ενώ η σύμβαση τους έληξε στις αρχές Μαΐου( 5 Μαΐου), παραμένουν ακόμα ανεξόφλητοι (για 5 και πλέον μήνες…), καθώς τους οφείλονται, από 200 έως 600 περίπου ευρώ, ανάλογα με τον χρόνο απόλυσης του καθενός. Ποσά «αστεία» για τα εκατομμύρια που αρπάζονται καθημερινά από το λαό για τις ορέξεις των ντόπιων και ξένων αρπακτικών του κεφαλαίου, αλλά αναγκαία, για ανθρώπους που εργάστηκαν και τους ανήκουν. 

Δεν χωρά πλέον καμία αμφιβολία, πως αυτή η αναίτια καθυστέρηση οφείλετε σε έναν και μόνο λόγο. Στο να εμπεδώσουν οι εργαζόμενοι πως από εδώ και πέρα, θα εργάζονται (όταν εργάζονται…) απλήρωτοι, ακόμη και αν ο μισθός τους, είναι «ψίχουλα». Θέλουν με αυτό τον τρόπο να εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Μα πάνω απ΄όλα θέλουν να δημιουργήσουν εργαζόμενους που θα παραιτηθούν από τα στοιχειώσει δικαιώματά τους. Εκεί έγκειται και ο διαρκής ψυχολογικός πόλεμος της αναμονής, χρημάτων τα οποία το ελληνικό δημόσιο έχει στα χέρια του από τον περασμένο Σεπτέμβρη. Το «παιχνίδι» είναι τόσο καλοστημένο, που όταν μετά από μήνες αναμονής καταβάλλεται κάποιο ποσό του οφειλόμενου μισθού,  ο εργαζόμενος πλέον, να μην το εκλαμβάνει ως δίκαια αμοιβή για την εργασία του, αλλά σαν κάποια «χάρη», «δώρο», «φιλοδώρημα» ή «βοήθεια».

Όσο όμως και να επιμένουν, υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θα συνεχίσουν να βροντοφωνάζουν, μέχρι να το επιβάλλουν, πως η εργασία είναι δικαίωμα για όλους και η άμεση καταβολή των μισθών είναι υποχρέωση της όποιας εργοδοσίας. Όσο και να θέλουν να εμπεδώσουμε τη μοιρολατρία, εμείς γνωρίζουμε πως οι οργανωμένοι εργάτες που διεκδικούν μαχητικά χωρίς να κάνουν βήμα πίσω, μπορούν να νικήσουν. 

Το σωματείο συμβασιούχων εργαζομένων σε ΝΠΙΔ καλεί τους απολυμένους συναδέλφους συμβασιούχους, σε παράσταση διαμαρτυρίας στο Εργατικό Κέντρο Βόλου, την Τετάρτη 25/09 στις 11:00. Απαιτούμε την άμεση εξόφλησή μας.

Σωματείο συμβασιούχων σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου

 μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα 

Συνέλευση Σωματείου εργαζομενων στα ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα

Βιώνουμε μία περίοδο που οι απεργιακές κινητοποιήσεις πανελλαδικά και στην πόλη μας βρίσκονται σε εξέλιξη και κλιμάκωση. Ο αγώνας των κλάδων που σήμερα απεργούν ή που ετοιμάζονται να ξεκινήσουν απεργιακές κινητοποιήσεις είναι ολονών μας, όπως ολονών μας θα είναι η νίκη ή ήττα αυτής της μάχης. Με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους φασίστες τις Χρυσής Αυγής, φαίνετε ταυτόχρονα, πως η αστική πολιτική, ενεργοποιεί όλους της τους μηχανισμούς προκειμένου να φοβίσει, να τρομοκρατήσει και εν τέλει να τσακίσει το λαϊκό κίνημα.Μέσα σε αυτή τη συγκυρία είναι επιβεβλημένο να συγκληθεί συνέλευση του σωματείου μας, καθώς δεν μπορούμε να αφήσουμε άλλο την αποπληρωμή μας στη διακριτική τους ευχέρεια και δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι από τις κινηματικές εξελίξεις στην πόλη μας.

Καλείται συνέλευση την Κυριακή 22/9/13, στις 8.00 η ώρα,  στη θόλο του κτηρίου Παπαστράτου, [παραλιακό συγκρότημα, Πανεπιστημίου Θεσσαλίας]

Τα θέματα είναι:
•        Διεκδίκηση της αποπληρωμής συμβασιούχων προγράμματος ΚΟΧ ΙΝΕ ΓΣΕΕ
•        Ενημέρωση και διεκδίκηση αποπληρωμής συναδέλφων προγράμματος ΚΟΧ «Εν δράσει»
•        Απεργιακές κινητοποιήσεις άλλων κλάδων  -  Συμμετοχή του σωματείου μας στην «Πρωτοβουλία για τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Μαγνησίας»
•        Συζήτηση για τη διεξαγωγή εκλογών εφόσον κατοχυρώθηκε νομικά  η ύπαρξη του σωματείου μας.
•        Διάφορα

Προσωρινή Διοίκηση
του σωματείου εργαζομένων σε ΝΠΙΔ
μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα

Ανακοίνωση για το συντονισμό και τη διεύρυνση του απεργιακού κύματος

Ο Αγώνας στην εκπαίδευση και στους κλάδους που απεργούν να γίνει αγώνας όλων των εργαζομένων και της κοινωνίας!

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Το σωματείο συμβασιούχων εργαζομένων σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα χαιρετίζει τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που, μέσα από τις μαζικές γενικές συνελεύσεις τους, αποφάσισαν να ξεκινήσουν αποφασιστικό αγώνα σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης και του κεφαλαίου. Χαιρετίζει τον αγώνα των εργαζόμενων στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, στα ασφαλιστικά ταμεία, στα νοσοκομεία, στα υπουργεία, τις κινητοποιήσεις της νεολαίας και τους χιλιάδες εργαζόμενους που σηκώνουν το ανάστημά τους για να αντιμετωπίσουν την βάρβαρη επίθεση. Πρόκειται για μία αναμέτρηση που ανοίγει τον δρόμο για ένα νέο γύρο νικηφόρων αγώνων που θα φέρει ανεπανόρθωτο πλήγμα στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και σύσσωμο το αστικό μπλοκ, σε πλήρη συμπόρευση με επιτελεία της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, επιτελούν το καταστροφικό τους έργο για χάρη της κερδοφορίας. Το «success story» δεν είναι τίποτα άλλο από την αγωνιώδη προσπάθεια να απαλλοτριώσουν κάθε δημόσιο αγαθό, να απολύσουν όσους περισσότερους εργαζόμενους μπορούν και να οδηγήσουν την κοινωνική πλειοψηφία στα κάτεργα της ανάπτυξης των 400 ευρώ και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Θυσιάζουν την πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού και της νέας γενιάς, επιδεικνύοντας με θράσος χαλκευμένα νούμερα πρωτογενούς πλεονάσματος. Δημιουργούν έναν εργασιακό μεσαίωνα, όπου οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η περιπλάνηση και η φτώχεια θα καταρτίζουν την νέα πραγματικότητα!

Οι κατάπτυστες συμβάσεις ορισμένου χρόνου και έργου στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης και σε μια σειρά άλλων κοινωνικών υπηρεσιών από τον υπουργό εργασίας, αν και πλασαρίστηκε ως «σανίδα σωτηρίας» μέσα στη θάλασσα της ανεργίας, δεν είναι τίποτα άλλο από μια βραχύβια «παράταση ζωής» στα εκατομμύρια «μελλοθανάτων» που δημιουργεί καθημερινά η λαίλαπα των μνημονίων, των κυβερνήσεών τους, της Ε.Ε. και της εργοδοσίας. Οι εφεδρείες και οι απολύσεις στον δημόσιο τομέα δεν είναι παρά ο μόνος δρόμος για την γενίκευση αυτής της κατάστασης. Το νεοϊδρυθέν σωματείο μας δεν μπορεί παρά να μην βρίσκει στο πρόσωπο των αγωνιζόμενων κλάδων του δημοσίου τους φυσικούς του συμμάχους για την ανατροπή της επίθεσης και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας αλλά και αυτών όλης της εργατικής τάξης! Ο Αντώνης Σαμαράς δηλώνει όποτε έχει την ευκαιρία ότι θα περάσει το νέο σφαγείο και ας πέσει. Εμείς βροντοφωνάζουμε να πέσει!

Αυτή η μάχη για να είναι νικηφόρα δεν πρέπει να δοθεί από τον καθένα μόνο του! Ενώ τα κυβερνητικά παπαγαλάκια εδώ και δύο χρόνια λύσσαξαν να φωνάζουν για τις «συντεχνίες» που δεν μπορούν να προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα, τώρα τολμούν και δείχνουν το δάχτυλο στους καθηγητές που έβαλαν στην απεργία το αυτονόητο αίτημα της ανατροπής εδώ και τώρα αυτής της πολιτικής! Ένα αίτημα που αποτελεί από μόνο του κάλεσμα αγώνα σε όλη την κοινωνία, για να παρατάξει τις δυνάμεις της σε θέση μάχης, ώστε να πέσει επιτέλους η συγκυβέρνηση. Κάθε απεργία είναι πολιτικό ζήτημα, κάθε μάχη αποτελεί απευθείας αναμέτρηση με το σάπιο πολιτικό σύστημα που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου! Ήρθε η ώρα οι εργαζόμενοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα όλης της χώρας να δώσουν το μήνυμα και στον υπόλοιπο λαό να εξεγερθεί για να τους ρίξει. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος! Τα μέτρα ενός νέου μνημονίου, που απαιτεί ο Σόιμπλε και η Ε.Ε. πρέπει να σημάνουν το τέλος τους. Ήρθε η ώρα για πανεργατικό ξεσηκωμό!

Σε αυτούς τους αγώνες πρέπει να πάρει θέση κάθε εργαζόμενος και άνεργος, κάθε νέος, όλοι οι κλάδοι και τα συνδικάτα. Δεν περιμένουμε καμία «ηγεσία» του υποταγμένου συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και ΕΚΒ να πάρουν πρωτοβουλίες. Η ΓΣΕΕ προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει τον ιδιωτικό τομέα έξω από το παιχνίδι. Η ΑΔΕΔΥ αντί να κάνει πολιτικό ζήτημα όλης της κοινωνίας τις κραυγές αγανάκτησης καθηγητών, μαθητών και γονιών για το μέλλον της παιδείας σφυρίζει αδιάφορα και με απεργιακά πυροσβεστικά διήμερα προστατεύει τους υπόλοιπου κλάδους μην κολλήσουν την αρρώστια της ανυπακοής στην κυβερνητική πολιτική. Η κλιμάκωση και ο συντονισμός από τα κάτω είναι μονόδρομος και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αποδείχθηκαν ανίκανες να τον επιτελέσουν. Η στάση του «εργοδότη μας» ΕΚΒ είναι αυτή που αρμόζει άλλωστε σε μία καρικατούρα που στα μάτια της εργαζόμενης πλειοψηφίας και της νεολαίας δεν αποτελεί παρά ένα κυβερνητικό παραμάγαζο. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι δεν είναι απλά συμβιβασμένοι συνδικαλιστές στην υπηρεσία του κεφαλαίου και των πολιτικών δυνάμεων που το συναπαρτίζουν – ΕΙΝΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΑΣ!  Όλοι οι κλάδοι μέσα από την πείρα τους αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να ανεξαρτητοποιηθούν και να παλέψουν ενάντια στα σχέδια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Τώρα είναι η ώρα για ένα βήμα παραπάνω στον αγώνα! Τώρα είναι η ώρα να αφουγκραστούμε την πείρα των συναδέλφων μας σε άλλες πόλεις και να δημιουργήσουμε όρους νίκης!

Το σωματείο μας προτείνει την δημιουργία ενός συντονιστικού αγώνα πρωτοβάθμιων σωματείων  του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και των εργατικών και νεολαιίστικων  συλλογικοτήτων στην πόλη του Βόλου που θα ηγηθεί της παραπάνω αναγκαιότητας για κλιμάκωση και συντονισμό! Για την οργάνωση των απεργιακών επιτροπών και των απεργιακών κινητοποιήσεων, για την έμπρακτη αλληλεγγύη στους δοκιμαζόμενους απεργούς, για την ενιαία φωνή του μαχόμενου εργατικού κινήματος, για την προώθηση του σχεδίου απεργίας διαρκείας σε όλους του κλάδους, για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής κυβέρνησης-τρόικας, για το σταμάτημα της κρατικής και κυβερνητικής τρομοκρατίας! Για να καλέσουμε σε συνελεύσεις και κινητοποιήσεις σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, σε κάθε σωματείο, για να οργανώσουμε τώρα συντονισμένο, πανεργατικό και παλλαϊκό αγώνα.

Δε σκύβουμε το κεφάλι, δε συμβιβαζόμαστε με αυτό που μας παρουσιάζουν ως πραγματικότητα, δεν αρκούμαστε στα ψίχουλά που μας δίνουν επιτρέποντας οριακά την επιβίωσή μας! Παλεύουμε, ενάντια στην απλήρωτη εργασία, στην καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων μας από το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ και τις ΜΚΟ, που έχει γίνει καθεστώς στα προγράμματα Κ.Ο.Χ.

ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΧΟΜΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΒΙΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΠΩΣ Η ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!

ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Ανακοίνωση για την εξαγγελία των νέων πεντάμηνων προγραμμάτων δουλείας

«ΣΤΑ ΝΕΑ ΠΕΝΤΑΜΗΝΑ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΜΑΧΕΣ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ »

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Η ανακοίνωση των νέων πεντάμηνων συμβάσεων που θα λάβουν χώρα στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης και σε μια σειρά άλλων κοινωνικών υπηρεσιών από τον υπουργό εργασίας, αν και πλασαρίστηκε ως «σανίδα σωτηρίας» μέσα στη θάλασσα της ανεργίας, δεν είναι τίποτα άλλο από μια βραχύβια «παράταση ζωής» στα εκατομμύρια «μελλοθανάτων» που δημιουργεί καθημερινά η λαίλαπα των μνημονίων, των κυβερνήσεών τους, της ΕΕ και της εργοδοσίας. Τα παραμύθια τελείωσαν. Η μορφή της περιοδικής, κακοπληρωμένης και τις περισσότερες φορές ανασφάλιστης εργασίας, δεν αποτελεί μια παροδική ανάγκη για το ξεπέρασμα της κρίσης, όπως κατά καιρούς προσπαθούν να μας πείσουν. Η εργασία με όρους σκλαβιάς ήρθε για να μείνει, γιατί πολύ απλά είναι πολύ πιο κερδοφόρα τόσο για την εργοδοσία όσο και για το κράτος που την υπηρετεί. Γιατί οι εργοδότες να ξαναυξήσουν τους μισθούς σε τιμές «προ κρίσης»; Το μεγάλο ψέμα λοιπόν που κρύβετε πίσω από αυτά τα προγράμματα είναι πως όχι μόνο δεν επιδιώκουν να «δώσουν ανάσες» στους ανέργους μέχρι να «επανακάμψουν οι ρυθμοί ανάπτυξης» του κεφαλαίου, όχι μόνο δεν επιχειρούν να λύσουν το πρόβλημα και τα αδιέξοδα της ανεργίας, αλλά χρησιμοποιούν την ανεργία ως «δούρειο ίππο» για τη θεμελίωση των πιο απάνθρωπων σχέσεων εργασίας.

Τα νέα πεντάμηνα προγράμματα, όπως και τα προγενέστερα αυτών, έχουν και έναν άλλο ρόλο. Να υποβαθμίσουν μια σειρά νευραλγικών κοινωνικών υπηρεσιών (καθαριότητα, υπηρεσίες υγείας και κοινωνικής ασφάλισης, υπηρεσίες κοινωνικών αγαθών ψυχαγωγία κ.τ.λ.), σπρώχνοντας τες είτε προς την οριστική κατάργηση είτε προς τη ραγδαία ιδιωτικοποίηση και το μετασχηματισμό τους σε είδη πολυτελείας. Τα νοσοκομεία, τα ΚΑΠΗ, η ΔΕΥΑΜΒ, οι παιδικοί σταθμοί και μια σειρά αντίστοιχων υπηρεσιών δεν χρειάζονται μόνιμο προσωπικό; Θα αρρωσταίνουμε δηλαδή μόνο συγκεκριμένους μήνες; Μήπως τελικά η άρση της μονιμότητας τσακίζει τόσο το προϊόν αυτών των κοινωνικών υπηρεσιών, όσο και τις εργασιακές σχέσεις εκείνων που θα κληθούν να το παράξουν; Η δουλειά με το κομμάτι οδηγεί σε μια ζωή με το κομμάτι.

Όλοι εμείς που εργαστήκαμε σε μια σειρά τέτοιων προγραμμάτων, αλλά και οι συνάδελφοι που θα εργαστούν αύριο, δεν βρεθήκαμε ή δε θα βρεθούμε στις θέσεις της σύγχρονης δουλείας, από επιλογή, αλλά αναζητώντας τρόπο να επιβιώσουμε, τη στιγμή που καταργείτε ακόμη και το δικαίωμά μας στην εργασία. Αποτελεί όμως επιλογή μας να μην σκύψουμε το κεφάλι, να μη συμβιβαστούμε με αυτό που μας παρουσιάζουν ως πραγματικότητα, να μην πούμε «πάλι καλά», αλλά να αγωνιστούμε για όλα εκείνα που μας κλέβουν. Να παλέψουμε, ενάντια στην απλήρωτη εργασία και στην καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων μας, που τείνει να γίνει καθεστώς σε αυτά τα προγράμματα. Να παλέψουμε για μικρές και μεγάλες κατακτήσεις στην εργασιακή μας καθημερινότητα, μα πάνω απ’ όλα να παλέψουμε για έναν εργασιακό και κοινωνικό βίο έξω από τα όρια της εκμετάλλευσης και της σκλαβιάς.

Η εμπειρία από τους αγώνες στα προηγούμενα προγράμματα, μα πάνω απ’ όλα η δημιουργία του σωματείου μας σε έναν χώρο που οι κυβερνήσεις και ο υποταγμένος, εργοδοτικός και γραφειοκρατικός συνδικαλισμός φρόντισαν να τον αποκόψουν από κάθε μορφή και φορέα συλλογικής δράσης, αποτελούν δύναμη, αλλά και απόδειξη πως μόνο με σκληρούς και ανυποχώρητους αγώνες μπορούμε να επιβάλουμε το δίκιο των εργαζομένων.

Επιδίωξη μας δεν είναι όμως να γίνουμε διαχειριστές της φτώχιας μας και να αρκεστούμε στα «ψίχουλα» που θα πετάνε στο τραπέζι τους, κυβέρνηση και ΕΕ. Από το ξέσπασμα της κρίσης και μέχρι σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν, πως οι μισθοί μας πρέπει να πέφτουν όσο πέφτουν οι ρυθμοί κερδοφορίας του κεφαλαίου. Λες και όταν οι ρυθμοί κερδοφορίας ανέβαιναν με τρελούς ρυθμούς, οι εργαζόμενοι μοιράζονταν τα υπερκέρδη του κεφαλαίου. Απαιτούν τη μείωση των μισθών μας λες και εργαζόμαστε λιγότερες ώρες και η εργασία μας παράγει λιγότερο. Αυτά τα φριχτά πειράματα έρχονται και εφαρμόζονται πρώτα απ’ όλα στα «προγράμματα για την αντιμετώπιση της ανεργίας», όπως εκείνα της «κοινωφελούς εργασίας». Όταν λοιπόν πρωτοεμφανίστηκαν τα εν λόγω προγράμματα, ο μισθός άγγιζε τα 625 ευρώ. Σήμερα μας καλούν να εργαστούμε για 490 ευρώ. Ούτε όμως τα 625, ούτε πολύ περισσότερο τα 490 αποτελούν μισθό. ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΑΠΕΙΝΩΤΙΚΟ ΦΙΛΟΔΩΡΗΜΑ…!!! Ένα φιλοδώρημα που δεν καλύπτει ούτε τις βασικές βιοτικές ανάγκες. Υπό αυτό το πρίσμα όλες μας οι διεκδικήσεις θα ήταν λειψές, αν περιοριζόμασταν στο να ζητάμε απλά την τακτική καταβολή του εκάστοτε φιλοδωρήματος. Διεκδικούμε μισθούς που να ανταποκρίνονται στις κοινωνικές και βιοτικές ανάγκες του κάθε εργαζόμενου. Άμεσα, απαιτούμε αυξήσεις στους μισθούς όλων των εργαζομένων ανεξαρτήτου σχέσεως εργασίας.

Προσπαθούν ακόμα να πείσουν τον κόσμο της εργασίας, πως η εργασία από εδώ και πέρα, θα αποτελεί ένα μικρό «διάλειμμα», στον κανόνα της διαρκούς ανεργίας. Ένα «διάλειμμα» που θα επιχειρεί να κρατά ένα μέρος των παραγωγών του πλούτου, δηλαδή τους εργαζόμενους, απλά στη ζωή, όχι από φιλανθρωπία και ευσπλαχνία, αλλά γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κέρδος χωρίς εργάτες. Και εν κατακλείδι, δε θα υπήρχε κανένα από τα διεθνή η εγχώρια αφεντικά, ιδιωτικά ή κρατικά αν δεν υπήρχε το μυαλό, τα χέρια και ο ιδρώτας των εργαζομένων. Για αυτό και τσακίζουν παντού τη μονιμότητα και τη σταθερή εργασία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Για αυτό εγκαθιδρύουν της κατάπτυστες πεντάμηνες συμβάσεις των σύγχρονων σκλαβοπάζαρων. Στόχος τους δεν είναι να πατάξουν τους «τεμπέληδες» γιατί εκτός από τα κομματικά τους παιδιά και τα «βύσματα» τους, οι εργαζόμενοι ετούτου του τόπου εργάστηκαν και συνεχίζουν να εργάζονται (όταν τους επιτρέπετε…) με ζήλο. Με την τρομοκρατία της απόλυσης και της ελαστικής εργασίας προσπαθούν απλά να υποβαθμίσουν ακόμη περισσότερο την αξία της εργατικής δύναμης, γιατί πολύ απλά αυτό τους αποφέρει ακόμη περισσότερα κέρδη.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, κανείς εργαζόμενος και ιδιαίτερα οι συμβασιούχοι και οι ελαστικά εργαζόμενοι, σε οποιοδήποτε τόπο και αν εργάζονται, δεν πρέπει να παραιτηθούν ποτέ από την πάλη για μόνιμη και σταθερή εργασία. Εμείς σαν σωματείο, σε συντονισμό με όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος θα δώσουμε αυτή τη μάχη μέσα και στις νέες συμβάσεις. Όχι από τη σκοπιά μιας συντεχνίας που θέλει «να βολέψει την πάρτη της» μιας και έτυχε να βρεθεί σε μια θέση εργασίας, αλλά με γνώμονα, πως η μόνιμη και σταθερή εργασία για όλο το λαό αποτελούν αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα. Γιατί η κατάργηση των αισχρών αυτών συμβάσεων και η αντικατάστασή τους από μόνιμες θέσεις εργασίας, περνάει μέσα και από την ήττα του σχεδίου της κυβέρνησης για 12.000 και πλέον απολύσεις στο δημόσιο. Περνάει μέσα από το τσάκισμα της μαύρης εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και τις ατομικές συμβάσεις εργασίας και τη θεμελίωση νέων συλλογικών συμβάσεων εργασίας ακόμη και σε χώρους εργασίας που ίσως δεν υπήρξαν ποτέ. Γιατί για να έχουν μόνιμη και σταθερή εργασία όλοι οι εργαζόμενοι, πρέπει πρώτα να βγούμε νικητές στη μάχη του να μη χάσει κανείς εργαζόμενος τη δουλειά του. Σε θέση μάχης λοιπόν. Για να ξεπεράσουμε τα όρια των διεκδικήσεων μας.  

Η προσωρινή διοικούσα επιτροπή του

ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ