Για την πληρωμή του Ιανουαρίου

ΔΕΝ ΕΞΑΓΟΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΨΙΧΟΥΛΑ

Την προηγούμενη εβδομάδα, μπήκαν στους μισθοδοτικούς λογαριασμούς των εργαζόμενων στην «κοινωφελή εργασία» στη Μαγνησία κάποια χρήματα για τον Ιανουάριο. Το γεγονός αυτό έχει δυο αναγνώσεις. Από τη μια αποτελεί και αυτό αποτέλεσμα της μάχης που είχαμε δώσει τόσο καιρό με κορύφωση αυτής την κατάληψη του Δημαρχείου του Βόλου τον Ιανουάριο. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως όταν κατά τη διάρκεια της κατάληψης αντιπροσωπεία των εργαζομένων πήγε στο ΙΝΕ/ΓΣΕΕ της Λάρισας, απέσπασε την απάντηση πως θα πληρωθούμε το Νοέμβρη, το Δεκέμβρη και μόλις λήξει ο Ιανουάριος θα λάβουμε και ένα «έναντι» για τον Γενάρη. Το δεύτερο όμως και ίσως σημαντικότερο ζήτημα που ανακύπτει είναι να μην χρησιμοποιηθούν αυτά τα χρήματα προκειμένου να μας κλείσουν εκ νέου τα στόματα. Γιατί το πρόβλημα ακόμα υπάρχει. Και αυτό είναι η απλήρωτη εργασία. Όλοι μας εργαστήκαμε κανονικά και όλες τις ημέρες του Ιανουαρίου. Δεν εργαστήκαμε με «δόσεις». Είναι δικαίωμα μας και υποχρέωσή τους να μας καταβάλλονται όλα τα χρήματα του μισθού μας μηνιαίως. Δε ζητιανεύουμε ψίχουλα. Απαιτούμε και διεκδικούμε εργασία με τους όρους που ορίζουν οι σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και όχι με όρους δουλείας.

 Για να χτυπηθεί λοιπόν το νέο καθεστώς που προσπαθούν να θεμελιώσουν στην εργασία απαιτείται και άμεση αλλά και διαρκής αναμέτρηση. Για να μη μείνει κανείς συνάδελφος απλήρωτος όταν θα λήξει η σύμβασή του, αλλά και για να μην παγιωθεί και να ανατραπεί ο εργασιακός μεσαίωνας που εξαθλιώνει τις ζωές μας και κουρελιάζει την αξιοπρέπειά μας. Δε θέλουμε το κριτήριό μας να είναι τα χειρότερα, αλλά τα καλύτερα που μπορούμε να κατακτήσουμε μέσα από τους συλλογικούς και ανυποχώρητους αγώνες μας. Γιατί χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά.

Την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου είμαστε όλοι απεργοί!!!

ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ «ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ»

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ

ΑΝΑΓΚΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Ουσιαστικά από τις πάλε ποτέ εργατικές κατακτήσεις, το μόνο που απέμενε μέχρι σήμερα, ήταν κάποια από τα συνδικαλίστηκα δικαιώματα, όπως η απεργία, καθώς και κάποιες από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Με το μνημόνιο 3 και τη νέα τρομοκρατική επίθεση στους εργαζόμενους, κορυφαία στιγμή της οποίας ήταν και η προ ολίγων ημερών επιστράτευση των εργαζόμενων του ΜΕΤΡΟ και των ναυτεργατών καταργούνται και αυτά.  Καταργούνται δηλαδή στους ελάχιστους χώρους εργασίας που ακόμα επιβίωναν, μιας και η εργασία σε συνθήκες γαλέρας, έχει γίνει προ πολλού ο κανόνας. Έναν κανόνα που πλέον οι εργαζόμενοι στην «κοινωφελή εργασία» τον γνωρίζουν πολύ καλά. Τον γνωρίζουν γιατί δεν χωρά καμία αμφιβολία, πως τα προγράμματα αυτά χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται για την μαζική εμπέδωση της εργασίας χωρίς δικαιώματα. Για να επιβάλουν στους εργαζόμενους πως από εδώ και πέρα πρέπει να εργάζονται όλοι σαν «ωφελούμενοι» και όχι σαν εργαζόμενοι, χωρίς ασφάλιση, χωρίς χρήματα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς δώρα, χωρίς άδειες, κοινός χωρίς όλα εκείνα που αρνούνται και πετσοκόβουν καιρό τώρα από τους εργαζόμενους στην «κοινωφελή εργασία».

Οι εργαζόμενοι στην «κοινωφελή εργασία» έχουν όμως πλέον και μια άλλη εμπειρία. Εκείνη της πάλης ενάντια σε αυτό το μεσαίωνα. Γιατί ο αγώνας για την καταβολή των χρημάτων μας δεν αποτελούσε τίποτα άλλο παρά την άρνησή μας στην μετουσίωση της εργασίας σε άμισθη σκλαβιά. Γίναμε παράδειγμα πάλης για το πώς μπορούν και πρέπει να θεμελιωθούν νέες κατακτήσεις οι οποίες θα αφορούν το σύνολο των εργαζομένων. Και σε εμάς επιχείρησαν να απαγορεύσουν τον αγώνα, με απειλές και τρομοκρατία, και πήραν την απάντησή τους μέσα από τη συνέχιση του αγώνα μας. Γιατί νόμος δεν είναι οι ατομικές συμβάσεις που μας επέβαλε το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και το ΕΚΒ με την πολιτική προστασία της συγκυβέρνησης και της ΕΕ, αλλά αυτό που μπορούν και πρέπει να κατακτήσουν με τον αγώνα τους οι εργαζόμενοι. Αν δεν αρνηθούμε τη νομιμότητα της εξαθλίωσης είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε μια ζωή στα όρια της επιβίωσης με σκυμμένο το κεφάλι.

Στην πανελλαδική 24ωρη απεργία της 20^ης Φεβρουαρίου κανείς εργαζόμενος στην «κοινωφελή εργασία» μην πάει για δουλειά.

·        Γιατί για μια ακόμη φορά είμαστε απλήρωτοι και ανασφάλιστοι.

·        Γιατί θέλουμε το καθεστώς  της εργασίας χωρίς δικαιώματα που βιώσαμε εμείς και επιχειρείται να λάβει πανκοινωνικά χαρακτηριστικά, να ανατραπεί.

·        Γιατί απαιτείται τώρα μια αποφασιστική απάντηση στις επιστρατεύσεις και την απαγόρευση των απεργιών. Αν η απεργία στις 20 Φλεβάρη αποτύχει θα αποτελέσει λευκή επιταγή για την κυβέρνηση να συνεχίσει τις επιστρατεύσεις και την καταστολή κάθε εργαζόμενου που από εδώ και περά θα διεκδικεί.

·        Γιατί τη στιγμή που καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ουσιαστικά θα επανέλθουμε σε καθεστώς μόνιμης εργασιακής δουλείας, πρέπει να δημιουργηθεί ένα μέτωπο που ουσιαστικά θα παλέψει να επιβάλει μόνιμη και σταθερή εργασία με απολαβές που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της θιγόμενης πλειοψηφίας. Γιατί οι εργαζόμενοι στην «κοινωφελή εργασία» γνωρίζουν τη σημαίνει να εργάζεσαι χωρίς συλλογικά κατοχυρωμένα δικαιώματα.

·        Γιατί ενάντια στην διαρκώς αυξανόμενη ανεργία που σε μερικές μέρες θα γίνουμε και εμείς ξανά κομμάτι της, την πλήρη κατάργηση των εργατικών κατακτήσεων και στο ξεπούλημα κάθε κοινωνικού αγαθού πρέπει να μας ενώσει όλους ένα σύνθημα. Δουλειά – Μισθός- Δημόσια αγαθά.

·        Γιατί ποτέ δεν άλλαξε τίποτα με την αναμονή και τη μοιρολατρία.

Για να αποκρούσουμε την επίθεση που θα μας στείλει αιώνες πίσω και να κάνουμε το βήμα προς τα μπρος ορίζοντας οι ίδιοι τις ζωές μας, πρέπει να πέσει τώρα η κυβερνητική συμμορία. Να πέσει από τον αγώνα του λαού, γιατί σαν «ώριμο φρούτο» δεν έπεσε καμία κυβέρνηση. Αυτή η αναμέτρηση δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι μπορεί να τελειώσει με μια απεργία, αλλά μπορεί στο βαθμό που θα ενοποιήσει όλα τα μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας και θα μπλοκάρει την οικονομική μηχανή να αποτελέσει την απαρχή για μια νικηφόρα σύγκρουση.

Ενημέρωση για τη διαδικασία και το χρόνο ασφάλισης

Από τις 01/01/2013 σύμφωνα και με ενημέρωση που είχαμε από το ΙΚΑ, ισχύει νέος νόμος για την ασφάλιση  βάση του οποίου για την έκδοση η τη θεώρηση βιβλιαρίου υγείας απαιτούνται 100 ένσημα (4 μήνες ασφάλισης) . Εκτός λοιπόν των 4ων μηνών για να εμφανιστούν τα ένσημα στο ΙΚΑ απαιτείται ένα επιπλέον διάστημα 1-1,5 μήνα, γεγονός που πρακτικά σημαίνει πως βιβλιάρια υγείας θα έχουμε μετά το τέλος 5 μηνών. Από τα παραπάνω εξαιρούνται όσοι είχαν μέσα στο 2012 κάποια ένσημα (οχι τα ένσημα των 2 τελευταίων μηνών, Νοέμβρη, Δεκέμβρη), οι οποίοι μπορούν μέχρι 01/03/2013 να πάνε στο ΙΚΑ και να σφραγίσουν τα παλιά τους βιβλιάρια.

Για μια ακόμη φορά γίνεται εμφανές, ότι πρέπει να αγωνιστούμε και για τα αυτονόητα, ή κατάκτηση των οποίων προϋποθέτει μια σκληρή σύγκρουση με την κυβέρνηση, τους συμμάχους της και τους μηχανισμούς της.

Υ.Γ.: Για τυχών εσφαλμένα στοιχεία, σε σχέση με την διαδικασία της ασφάλισης, δεν φέρουν ευθύνη οι συνάδελφοι που σύνταξαν αυτή την ανακοίνωση για να ενημερώσουν, καθώς μεταφέρουν αυτά που τους ειπώθηκαν από τους υπαλλήλους του ΙΚΑ. Αντιθέτως έχουν ευθύνη για μια ακόμη φορά οι υπεύθυνοι υλοποίησης του προγράμματος, δηλαδή το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και το ΕΚΒ, καθώς δεν φρόντισαν να ενημερώσουν υπεύθυνα τους εργαζόμενους στην "κοινωφελή εργασία". Για αυτό και είναι δουλέμποροι, οτι και να λένε...