ΤΑ «ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ» ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΜΑΣ ΛΕΦΤΑ!
Τελικά έχουν
οι κεντρικές πολιτικές εξελίξεις, αλλά και αυτή καθ’ αυτή η κυβερνητική
επιχειρηματολογία, σχέση με την κατάσταση που βιώνουν αρκετές δεκάδες χιλιάδες προσωρινοί
εργαζόμενοι-άνεργοι, που είχαν και έχουν την τύχη ή την ατυχία να εργαστούν στα
λεγόμενα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας»; Πλέον είναι περισσότερο από
προφανές πως στην προσπάθεια να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στον κόσμο της
εργασίας, αποδιαρθρώνουν και διαλύουν πλήρως της εργασιακές σχέσεις. Σε αυτό το
έδαφος «γεννήθηκαν» μια σειρά «πρωτότυπων» μορφών εργασίας που στον πυρήνα τους
δεν περιείχαν τίποτα άλλο εκτός από μια μεγαλύτερη εκμετάλλευση για τους
εργαζόμενους. Μια εκμετάλλευση, που εκφράζεται είτε μέσα από τους μισθούς
πείνας, είτε μέσα από την κατάργηση κάθε εργατικής κατάκτησης, είτε μέσα από
την απλήρωτη εργασία. Γέννημα θρέμμα λοιπόν αυτού του πλαισίου, είναι και η
λεγόμενη «κοινωφελής εργασία» ή αλλιώς η ενοικιαζόμενη προσωρινή εργασία, που
εκτός των άλλων λειτουργεί και ως «πολιορκητικός κριός» για τα εναπομείναντα
εργατικά δικαιώματα.
Στα πλαίσια
όμως του περιβόητου «success story»
η κυβερνητική προπαγάνδα, έπρεπε να εμφανίσει και το «πολυπόθητο» πλεόνασμα για
να «νομιμοποιήσει» την χούντα που επέβαλαν εδώ και 3 χρόνια σε συνεργασία με
την ΕΕ και το ΔΝΤ. Πώς όμως να εμφανίσει η κυβέρνηση του κοινωνικού θανάτου
πρωτογενές πλεόνασμα, από τη στιγμή που καταστρέψει τις παραγωγικές ικανότητες
ετούτου του τόπου με την περιθωριοποίηση πάνω από το 50% του ενεργού οικονομικά
πληθυσμού; Από τη στιγμή που στέλνει το πιο δυναμικό κομμάτι, τη νεολαία, είτε
στη διαρκή ανεργία, είτε στην μετανάστευση; Από τη στιγμή που ξεπουλάει όλων
των κοινωνικό πλούτο; Έτσι αποφάσισαν να
παρουσιάσουν ως πλεόνασμα το κλέψιμο. Ότι έκλεψαν το τελευταίο διάστημα, από
μισθούς, συντάξεις, από τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και της υγείας
προσπαθούν τώρα να το παρουσιάσουν ως «εθνική επιτυχία».
Την ίδια
στιγμή σε μερικές δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους των προγραμμάτων «κοινωφελούς
εργασίας» τους χρωστούνται χρήματα, τα οποία διαχειρίζεται το ελληνικό δημόσιο.
Εντύπωση, δε προκαλεί, πως ενώ οι εργαζόμενοι «κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα»
για το πότε και για το εάν θα δουν τις αμοιβές της εργασίας τους, οι λεγόμενοι συμπράττοντες
φορείς (μια σειρά ΜΚΟ, το ΙΝΕ ΓΣΕΕ κ.τ.λ) δεν φαίνεται να αγχώνονται ιδιαίτερα
για το χρηματικό ποσό που τους αντιστοιχούσε από τα εν λόγο προγράμματα. Είναι
φανερό, πως οι κυβερνητικοί εταίροι των ΜΚΟ και του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, είναι πληρωμένοι,
σε αντίθεση με τους εργαζόμενους. Για μια ακόμη φορά η φιλοεργοδοτική πολιτική αποκαλύπτεται
στο μεγαλείο της. Αλήθεια, πόσο ακόμα θα
μας παρακρατούνται παράνομα τα χρήματά μας για να τονώσει η κυβερνητική συμμορία
την «εθνική της περηφάνια». Με τα χρήματα μας, δεν μπορείτε να κρύψετε την τραγωδία
για την εργαζόμενη πλειοψηφία που σήμαναν τα μνημόνια.
Πρέπει να
καταλάβουμε πως από την πλευρά τους, δεν υπάρχει καμία εγγύηση. Η μόνη εγγύηση
για την διασφάλιση των όρων επιβίωσής μας, αλλά και πολύ περισσότερο για να ζήσουμε
επιτέλους σαν άνθρωποι, με σταθερή και μόνιμη εργασία και με αποδοχές που να καλύπτουν
τις ανάγκες μας, είναι ο σκληρός, διαρκής και ανυποχώρητός αγώνας μας. Ένας
αγώνας που πρέπει να στοχοποιεί ταυτόχρονα τόσο τα κυβερνητικά κέντρα, όσο και
τους εκάστοτε εργοδότες μας, μιας και η κατάσταση η οποία βιώνουμε αποτελεί
δικό τους κατασκεύασμα. Τα προβλήματα
μας, δεν θα τελειώσουν αν δεν τους τελειώσουμε. Να τελειώνουμε λοιπόν με
την κυβερνητική χούντα και τους επίδοξους διαχειριστές της ίδιας κατάστασης. Να
τελειώνουμε με τον κόσμο των αφεντικών και την εκμετάλλευση μας.
Χονδρογιάννης Βασίλης
Μέλος του σωματείου συμβασιούχων
εργαζομένων σε ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου