ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Από τις αρχές Σεπτέμβρη, με το ξέσπασμα των απεργιακών κινητοποιήσεων των καθηγητών και των διοικητικών υπαλλήλων των Πανεπιστημίων και ενώ διαφαίνονταν η ανάπτυξη ενός απεργιακού και αγωνιστικού μετώπου σε μια σειρά χώρων εργασίας, το σωματείο μας πάλεψε για το συντονισμό των μαχόμενων κλάδων και την κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Αυτό αποτελεί αναγκαίο βήμα για τη νικηφόρα κατάληξη αγωνιστικών κινητοποιήσεων, το οποίο μεθοδικά εδώ και χρόνια υπονομεύει τόσο η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όσο και εκείνη των Εργατικών Κέντρων, των ομοσπονδιών και οι ηγεσίες μιας σειράς σωματείων. Από τους αγώνες που έχουμε δώσει μέχρι σήμερα ενάντια στην απλήρωτη εργασία και συνολικά στην ενοικιαζόμενη εργασία, γνωρίζουμε πως δεν μπορούμε να νικήσουμε, αν ο καθένας παλεύει μόνος του, αν ο καθένας κλείνεται στον κλάδο του, αδιαφορώντας για εκείνα που επιβάλλονται σήμερα σε μια σειρά εργαζομένων, αλλά αύριο θα «χτυπήσουν την πόρτα» όλων μας. 

Σε αυτή τη λογική προσπαθήσαμε μαζί με άλλα σωματεία να δημιουργήσουμε ένα χώρο πρωτοβάθμιου συντονισμού. Από την πρώτη στιγμή θέσαμε τις σκέψεις μας για τα χαρακτηριστικά που θα έπρεπε κατά τη γνώμη μας να έχει το εγχείρημα του συντονισμού, με κείμενο – απόφαση των συλλογικών μας οργάνων (Τα σχετικά με το εγχείρημα συντονισμού κείμενα, που στηρίζονται στις αποφάσεις των συνελεύσεων του σωματείου μας, είναι αναρτημένα στο blog μας). Στην πορεία διαπιστώθηκε πως η πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην προσπάθεια συντονισμού υιοθετούσε ή αποδέχονταν ανενόχλητα στάσεις, που κατά τη γνώμη μας υποδαυλίζουν το εγχείρημα για έναν από τα κάτω συντονισμό στη βάση συλλογικών αποφάσεων: 1) Ελάχιστα σωματεία από εκείνα που συμμετείχαν έκαναν γενικές συνελεύσεις προκειμένου να εμπλακεί όλο το δυναμικό των σωματείων στη διαδικασία συντονισμού. Στις συνελεύσεις του συντονισμού συνήθως έρχονταν μέλη των ΔΣ των σωματείων που εκπροσωπούσαν αποκλειστικά τον εαυτό τους. 2) Συνδικαλιστές με θέση ή όχι στα Δ.Σ. των σωματείων τους, αλλά κυρίως χωρίς να εκτελούν ή να μεταφέρουν απόφαση συλλογικού τους οργάνου, κάποιες φορές χωρίς να εκπροσωπούν κανένα συλλογικό χώρο, επεδίωξαν ή αποδέχτηκαν απροβλημάτιστα την παρουσία στο συντονισμό και εκπροσώπων μικροεργοδοτικών  συλλόγων, όπως ο Σύλλογος ιδιοκτητών καφετεριών και χώρων εστίασης (Η θέση του σωματείου μας για το ζήτημα και οι προτάσεις για την υπέρβαση του προβλήματος κοινοποιήθηκαν με κείμενο που βρίσκεται στο blog μας). Για εμάς το ζήτημα των κοινωνικών συμμαχιών στη μάχη ενάντια στην αντιεργατική/ αντιλαϊκή πολιτική των μνημονίων δεν είναι ούτε φιλολογικού χαρακτήρα ούτε αναντίστοιχη πολυτέλεια για την συγκυρία. Υπό το πρίσμα μιας μονοδιάστατης ανάγνωσης της μνημονιακής πολιτικής με όρους «ξενικής κατοχής», αλλά και με τη φιλοσοφία των άνευ όρων συμμαχιών προκειμένου να αλλάξουν κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί, ώστε να «σωθούμε», οι πολιτικές δυνάμεις που προτάσσουν ή επικροτούν παθητικά την αντίληψη για ένα συντονισμό όλων των «πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων» στη βάση και μόνο μιας αντιμνημονιακής αγανάκτησης, – αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία του συντονισμού, επιχειρώντας εφήμερες συμμαχίες που τελικά δεν φέρνουν κανέναν προ των ευθυνών του. Αντίθετα αποδέχονται μια σειρά από αντεργατικές συμπεριφορές εργοδοτών, χωρίς να απαιτούν ούτε καν την καταπολέμησή τους, από τις εργοδοτικές ενώσεις που επιθυμούν να συμμετέχουν στο συντονισμό. 

Δεδομένης της κατάστασης, το σωματείο μας πήρε την απόφαση να αποχωρήσει από τη διαδικασία του συντονισμού. Στη μέχρι τώρα πορεία μας, έχουμε δώσει σκληρό αγώνα με την εκάστοτε εργοδοσία. Δεν είμαστε σε καμία περίπτωση διατεθειμένοι να συνυπάρξουμε με τους εργοδότες μας. Τα συμφέροντα αυτών είναι εντελώς αντιπαραθετικά με εκείνα των εργαζόμενων. Παρόλα αυτά, θεωρούμε τη δημιουργία ενός συντονισμού πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων απαραίτητο όρο για να ηττηθεί η νέα τυραννία των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Από αυτή τη σκοπιά καλούμε όλα τα σωματεία της περιοχής μας να συμβάλουν στην υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου. Το σωματείο μας, με τις μικρές ή μεγάλες του δυνάμεις θα συμβάλει με επιμονή και υπομονή σε αυτή την κατεύθυνση.  

Η προσωρινή Δ.Ε.